poniedziałek, 8 marca 2010

O wszystkim i o niczym


Są dwa miejsca, do których Sara chodzi gdy jest jej źle. Pierwszym z nich jest pusty kościół, drugim biblioteka. Ponieważ jakiś czas temu straciła umiejętność modlenia się, teraz  do kościoła chodzi żeby pomyśleć, albo po to żeby przestać myśleć. Po prostu usiąść na zimnej ławce, spojrzeć na sufit pokryty freskami i zapomnieć, że tuż za otaczającymi murami jest ten okrutny, brudny, zagoniony świat. Czasami myśli coś do Pana Boga i pyta go o różne rzeczy. Nigdy nie udało jej się usłyszeć wyraźniej odpowiedzi. Podobno Bóg nie daje nam takich odpowiedzi jakie chcemy usłyszeć, ale takie jakich potrzebujemy. Więc pewnie i jej nie pomija i odpowiada szeptem, tylko Sara nie umie go słuchać.  
Sara chce wierzyć w Boga, bo czasami to on jest jedyną osobą na którą może liczyć. Jednak to wszystko nie jest takie proste.
Do biblioteki Sara chodzi, bo lubi zapach starych książek i szelest kartek. Siada w zacisznym kąciku i czytając przenosi się do innego świata. Choć na chwilę.

Uwielbia spać. Zawsze pragniemy tego, czego nie mamy, a że Sara po pierwsze ma problemy z zasypianiem, po drugie mało czasu na sen,  bardzo docenia każdą chwilę w której uda jej się śnić. Jej sny są dziwne, sama ich nie rozumie. Ale są też piękne, więc Sara wierzy że stanowią  dla niej rekompensatę rzeczywistości.

15 minut. Dokładnie tyle Sara zupełnie przypadkiem spędziła dziś w towarzystwie R.
7 - dokładnie tyle razy R. powiedział "yhm". (Sara tego nie cierpi. Cóż to w ogóle za słowo.)
10 - mniej więcej tyle zdań powiedział R.
100 - mniej więcej tyle zdań wypowiedziała Sara, żeby nie dopuścić do krępującej ciszy.
No cóż panie R... Nie umiemy ze sobą milczeć, a gdyby nie mój bełkot robilibyśmy to cały czas.